Medellin, nu een leuke stad toen 4000 moorden pj.

Vrijdag 1/8

Met de taxi gaan we 25 km naar het vliegveld dat ligt op de hoogvlakte boven de stad. Ik blijf gefascineerd raken door de Andes, bijzonder toch zulke hoge bergen en dan bovenop zo'n vlakte (Altiplano). Daarvandaan heb je een prachtig uitzicht op de stad in het dal. We vliegen van Bucaramanga naar Medellin, de effectieve vluchtduur is 34 minuten. Zo omzeilen we 11 uur bus, dat is best een paar tientjes waard. In Medellin heb ik hostal Urban Buddha geboekt en ook hier is het vliegveld ver boven de stad. We nemen een collectivo-bus en daarna een taxi die ons naar de sjieke buitenwijk brengt waar het hostal 'verdwaald' lijkt. De Buddha-stijl inrichting is erg leuk en ook hier worden we weer heel vriendelijk ontvangen. Onze kamer is nog niet klaar dus na een colaatje (zelf aankruisen wat je gebruikt, dat is ouderwets vertrouwen) gaan we de stad in.

Colombia heeft 45 miljoen inwoners waarvan 75%in de steden woont en Medellin is met 4 miljoen inwoners de tweede stad na Bogota. Het chaotische verkeer, al die gele taxi's maar vooral al de scooters en de hitte doen ons denken aan Yogyakarta en Delhi. Colombia is zeker geen achtergebleven gebied, maar wel een land met grote welvaartsverschillen. Er is een grote middenklasse en welvaartziekte nr 1 lijkt hier uitgevonden. Bijna iedereen is te dik, vooral de vrouwen, vooral de 30ers. Dat is niet verwonderlijk als je het enorme aanbod comida corriente (rennend eten) ziet. Overal eettentjes en aanbod op straat en bijna alles gaat in de frituur. Het is frituur of fruit, maar dan wel fruit met suiker, kaas en zoete saus erover of een bol ijs groter dan een meloen erbij. Het is een kwartiertje lopen door de drukke straten om bij de metro te komen. Medellin is de enige stad met een metro (bovengrondse trein) en dat toont wel aan dat de stad zich als innovatief en werelds wil presenteren. Het werkt efficiënt en snel. En dat vinden velen met ons, de metro is tjokvol en sommige haltes worden de reizigers zelfs in een soort Eftelingpoorten opgesteld om precies voor de deuren iets van structuur in de massa te brengen.

Het centrum van Medellin is chaotisch druk maar er zijn ook een hele leuke pleinen. Ook druk hoor, geen statige plaza mayor maar mensen, straathandel, muziek, door microfoons schreeuwende verkopers van limonade, hoedenverkopers. En prachtige sculpturen van Botero. Geweldig zoals die man voluptueuze figuren maakt. We maken foto's en genieten van het schouwspel op straat. Te dik, zei ik al hè, maar vooral ook al de vrouwen met superstrakke leggings, veel te korte shirtjes waar hun dikke buik onder uit komt en veel te kleine bh's zodat hun zware boezem aan de bovenkant uit het strakke shirtje puilt. Nee, mooi volk is het niet, maar wel reuze aardig. Wie je ook vraagt om hulp, iedereen doet meer dan je verwacht, brengt je, regelt een taxi voor je of roept andere hulp in als ze het zelf niet weten. We hebben een leuke middag en zien de contrasten tussen hippe winkels en de invalide lotenverkopers op straat. De jongens die voor een paar pesos beloning hun kunsten met ballen of kegels vertonen bij het verkeerslicht aan de chauffeurs van de dikke KIA 's die staan te wachten. We bezoeken museum Antioguia en banen ons een weg door de mensenmassa. We zien een enkele buitenlander lopen maar ervaren vooral het leven van het drukke centrum. Raar idee, eind jaren '80 in de tijd van Pablo Escobars Drugskartel werden hier 4000 mensen per jaar vermoord. Dat moet afschuwelijk geweest zijn!

's Avonds is er een technoparty in ons hostal, uhh recht voor onze kamer die zo leuk aan de tuin ligt. Roos valt gewoon in slaap ondanks de herrie en ondanks de warmte zonder airco of fan. Om half één gaat de muziek gelukkig uit, voor techno ben ik toch iets te oud geloof ik.

Zaterdag 2/8
Relaxed opstaan, ontbijtje van het hostal in de tuin. Roos slaapt lekker uit. Ondertussen heb ik gegoogled op de reis van Medellin naar onze volgende bestemming Cartagena. Officieel 12 uur bus maar veel vaker 15 of 17 uur. Dat is toch wel heel veel als het ook met een uurtje vliegen kan dus we besluiten vandaag toch nog een vlucht te regelen. Dan gaan we met de metro richting Park Arvi. Behalve de twee hoofdlijnen noord /zuid en oost/west worden er kabelbanen aangelegd om hoog gelegen sloppenwijken te ontsluiten. Eén ervan is gereed en gaat hoog de bergen in. We komen over een eindeloze hoeveelheid brakke huizen, golfplaten, rommel, kortom armoede tegen de steile bergwand aangeplakt. Híer leven dus ook een groot deel van die 4 miljoen inwoners. We worden er stil van. Dan eindigt de OV-rit en stappen we over op weer een kabelbaan die hoger gaat. Tot over de bergkam, honderden meters over het dicht beboste park Arvi. Dat heeft een toeristische functie, bij het eindpunt worden souveniertjes en vers fruit, frituur, en zoete melklekkernijen verkocht. Er is een soort attractieparkje met een mooie vlindertuin. Roos heeft er moeite mee, deze toeristische bestemming boven de sloppenwijk. Zou die bevolking profiteren van ons entreegeld van 4 euro?

Terug in het dal (1600m) nemen we de metro naar El Poblado, het toeristisch hartje van Medellin met een plein met hostals en restaurants met grote terrassen en overal tv-schermen. Hier is het echte party-centrum, het beroemde nachtleven van Medellin te vinden. En ook hier is het vooral Italiaans eten dus we nemen een goede pizza. Het is dan al half vier en Roos zonder eten is geen feestje ;) . Maar Roos met pizza is weer een schat :)

Terug in het hostal lekker relaxen, thee zetten, wifi. Er wordt in de hostals veel gekookt door de andere backpackers, wij houden het bij thee zetten maar morgen gaan we een ei bakken bij het ontbijt.